Ik ga eerlijk zijn … dit was mijn eerste verre reis buiten Europa! En onmiddellijk een hele beleving en een avontuur om niet meer te vergeten. Ik maakte er kort kennis met de hoofdstad van Ecuador, Quito en ervoer de natuurpracht van onbemind Panama.
Ecuador ademt geschiedenis, het land barst van fascinerende inheemse culturen, langzaam kronkelende rivieren en weelderige tropische bossen, spectaculaire met sneeuw bedekte vulkanen en de meest unieke fauna in het wild.
Na een vlucht van zo’n 12u landden we in Quito in de recent geopende Mariscal Sucre luchthaven; deze luchthaven werd 5 jaar geleden geopend op 18km ten oosten van de stad. De oude luchthaven was één van de hoogst gelegen luchthavens en bevond zich midden in de stad. Tegenwoordig wordt die landingsbaan gebruikt als joggingpiste door de locals. Quito is een unieke stad die zo’n 70 km in lengte reikt en met het oude centrum als hart. Dit indrukwekkende koloniale centrum is de reden waarom Quito de eerste stad was die werd uitgeroepen tot werelderfgoed. Op het hoofdplein, Plaza de la Independencia, staat het regeringspaleis, de kathedraal en enkele van de belangrijkste kerken die rond de 16e en 17e eeuw werden gebouwd. Enkele van de meest indrukwekkende bouwwerken zijn het San Francisco-klooster en de kerk van La Compañia.
De volgende dag stonden we vroeg op voor één van mijn persoonlijke favorieten: Cotopaxi Nationaal Park Dit nationale park is gelegen op een boogscheut van het centrum van Quito. Het park is vooral gekend voor de Cotopaxi-vulkaan, één van de hoogste actieve vulkanen ter wereld! Er is de mogelijkheid om de vulkaan te beklimmen; opgelet de klim stijgt hier naar meer dan 5.000m hoogte.
In de namiddag bezochten we een rozenkwekerij. Rozen zijn na aardolie, bananen, schaaldieren en vis, het grootste exportproduct van Ecuador. Over het hele land zijn er verschillende kwekerijen van grote omvang. En de rozen komen voor in echt alle geuren en kleuren! Op basis van de vraag van de klanten worden de rozen aangepast qua kleur, vorm of grootte. De grootste afnemers voor deze rozen zijn Rusland, de Verenigde Staten en Europa. Het kweken van de rozen is heel arbeidsintensief en omdat de rozen zo delicaat zijn, kan dit enkel door man-en vrouwkracht uitgevoerd worden. Heel indrukwekkend om het hele proces eens mee te kunnen volgen.
De laatste stop in Ecuador is “letterlijk” Ecuador, de evenaar. Even buiten de stad bezochten we Midad del Mundo, het midden van de wereld. Whaaaw, dit moet ik even laten bezinken: de evenaar! Midad del Mundo is een bezoekerscentrum dat ontworpen is om de betekenis van de site uit te leggen. In het midden van het domein staat een toren waar je bovenaan een prachtig uitzicht hebt over de bergachtige omgeving. Aan te raden is om eerst de lift tot boven te nemen voor het uitzicht en daarna met de trap naar beneden af te dalen. Onderweg naar beneden kunt u het Etnografisch Museum en Initñam museum bezoeken en kan u bijleren over de geografische eigenschappen van Ecuador.
Na 2 nachten Quito vertrokken we naar onze tweede bestemming, Panama! Ik had hoge verwachtingen van dit land. Na wat research kwam dit land al hoog op mijn lijstje van ideale natuurbestemming: de combi van jungle, strand en bergen maakt dit voor mij een must go!
Het eerste wat ik ervoer toen we de luchthaven buiten wandelden, was het tropische klimaat. Het had net goed geregend en dat zorgde voor een vochtige warmte. De uitvalsbasis voor ons verblijf in Panama was uiteraard Panama City. Na een paar kilometer weg van de luchthaven beginnen de skyscrapers het landschap te domineren. Panama City is een heel moderne stad, vol met hoogbouw en de skyline is echt indrukwekkend. Mijn eerste indruk: dit voelt Amerikaans. Dit is ook niet zo verrassend als je de geschiedenis van het land kent. De eerste twee nachten verbleven we in het moderne gedeelte van de stad, een kamer op één van de hogere verdiepingen geeft bezoekers een prachtig uitzicht over de stad.
Na de eerste nacht was het vroeg uit de veren, geen probleem want op de planning staat een heus wereldwonder! Het alombekende Panamakanaal. Dankzij dit 81km lange kanaal is het leven van de moderne handel en scheepsvaart een stuk vereenvoudigd. Dankzij Panama Canal Railway Company kunnen we het volledige kanaal per trein ontdekken. Wat ik persoonlijk zo aangenaam vind aan Panama; het éne moment bevindt je je in een grootstad als Panama City, maar slechts 15 minuutjes buiten de stad ben je in ondoorgrondbare jungle, heerlijk! Ook hier weer!
Onze trein vertrekt in het zuiden nabij de stad en een klein uurtje later stappen we af aan de andere kant van het land, in Colón. Een echte aanrader is de panoramische wagon, waar je door het glazen dak naar de passerende jungle en mangroves kunt kijken. Wie goed oplet heeft kans om apen, alligators of andere dieren te spotten. Over het ganse kanaal zijn er 5 “slots”, sluizen waar de schepen door moeten waarvan er twee zijn uitgebouwd tot bezoekerscentrum. Na de treinrit bezochten we Aguas Clara Locks Visitor Center. Hier konden we bijleren over de bouw van het kanaal en in het restaurant genoten we van een heerlijke buffetlunch met prachtig zicht op het kanaal en het komen en gaan (weliswaar op een traag tempo) van de schepen. Als ik eerlijk ben, had ik geen hoge verwachtingen van het kanaal maar ik wil graag toegeven dat het tegendeel wel degelijk is bewezen. Ik kon gerust een paar uren kijken naar alle schepen en de technische hoogstand van de sluis. Echt ongelooflijk wat ze met het kanaal hebben verwezenlijkt, af en toe leek het wel heel krap voor die grote schepen, maar alles verloopt er perfect tot op de millimeter.
Na deze verrassende ontdekking van het kanaal gingen we verder naar een stukje natuur van Área Protegida San Lorenzo. Het gebied is zo’n 120 km² groot en omvat de voormalige Amerikaanse militaire basis van Fort Sherman en 12 verschillende ecosystemen. Waaronder mangroves, moerassen, bossen en regenwoud. Sinds het vertrek van het Amerikaanse leger in 1999 heeft de inheemse fauna het gebied langzaam opnieuw overgenomen. Tegenwoordig is het een toplocatie om vogels te spotten, er zijn ongeveer 436 geregistreerde vogelsoorten te vinden. Niet veel later, aan de Atlantische Oceaan, bevind ik mij een in ware 'Pirates of the Carrabean'-film. Fuerta San Lorenzo werd in 1595 door de Spanjaarden gebouwd op de rand van de steile kustlijn nabij de monding van de Chagres-rivier. Samen met Portobelo en Panama was Fuerta San Lorenzo het sleutelpunt van de Amerika's en het strategische hart van de Spaanse handel. Net om die redenen was het fort onder constante aanval van piraten. Nu blijven er enkel nog de ruïnes en een paar kanonnen over om te herinneren aan dit tumultueuze verleden.
De volgende dag trokken we opnieuw de jungle in. Dit keer het Chagres Nationaal Park met een houten bootje. Het is één van de best bewaarde parken in Panama omwille van het belang van het park bij de bescherming van de waterbronnen voor het Panamakanaal en de hoofdstad. Dit adembenemende tropisch regenwoud strekt zich uit over zo’n 129.000 hectare in zowel de provincie Panama als Colón in het noorden. Naast de verscheidenheid aan fauna en flora is het park ook bekend om inheemse Embera-stammen. We kregen de kans om kennis te maken met een stam en hun levensstijl in het regenwoud. We sloten de dag af in het historische gedeelte van de stad op het Plaza de la Independencia met een gastronomisch diner en salsa!
De volgende bestemming waren de San Blas eilanden. 'Archipilago de San Blas' evenaart de definitie van paradijs. Er is weinig te doen en dus ideaal om wat uit te rusten. Je kunt er wel onderhandelen over de prijs van een kokosnoot, luieren in een hangmat en snorkelen in turquoise wateren. Plaatselijk zijn ze bekend als Guna Yala, deze +- 400 eilanden in het Caribisch gebied vormen een onafhankelijk inheems territorium. Tussen de eilanden reist u per speedboat of zeilboot en onderweg kan er ook gestopt worden aan een zandbank die een natuurlijk zwembad vormt in het midden van de oceaan.
Op de laatste dag in Panama bezochten we het Biomuseo in Panama City. Een echte aanrader die het ontstaan en biodiversiteit van het land vertelt. Panama is een jong land dat de verbinding tussen Noord- en Zuid-Amerika afmaakt. Dit zorgde voor een brug tussen beide continenten waardoor de dieren vrij konden oversteken en er dus verschillende migraties van diersoorten ontstonden.
Nog een laatste stop: een culinaire delicatesse van het land, namelijk chocolade! In een kleinschalig fabriekje dat door een Panamese familie gerund wordt, kregen we een uitgebreide rondleiding en demonstratie over het produceren van de chocolade. Mijn persoonlijke favoriet: witte chocolade met ananas, heerlijk! We eindigden de ontdekking van Panama met een heerlijke lunch in de jachthaven van Isla Flamenco even buiten het centrum, de perfecte afsluiter.
Fotocredit: Travel Magazine
Interesse in een rondreis door Ecuador en/of Panama? Ik help u graag verder!
Yanica
