Ik vond reportages over archeologische opgravingen en de exploraties in Peru altijd al tot de verbeelding spreken. De oude Incabeschaving, de komst van de Spanjaarden en het nieuwe koloniale tijdperk … Benieuwd of ik ook zo verwonderd zal zijn nu ik het allemaal in levenden lijve kan ontdekken?
Na een rechtstreekse vlucht uit Parijs komen we ’s avonds aan in Lima, de hoofdstad van Peru gelegen aan de Stille Oceaan, om na een dagje sightseeing de dag erop door te reizen naar het uitgestrekte Andesgebergte. We landen er in de Incahoofdstad Cusco, op 3.400m hoogte, maar rijden omwile van acclimatisatie, meteen door naar Urubamba in de Valle Sagrado (2.800 à 3.000m). Deze ‘Heilige Vallei’ strekt zich uit van Pisac tot Ollantaytambo. Het is een zeer vruchtbare vallei, waar de Inca’s veel van hun heiligdommen en ceremoniële centra oprichtten en waar bijgevolg nog veel overblijfselen uit de Incacultuur te vinden zijn. Onze eerste stop in Pisac zet meteen de toon. Dit charmante traditionele stadje biedt een leuke markt en een oude ruïnesite met heiligdommen, woonhuizen, graven en een astronomische observatiepost met zonnewijzer. De setting in de vallei langs de kronkelende rivier tussen de bergen is adembenemend mooi en de oude landbouwterrassen aangelegd door de Inca’s maken het plaatje compleet.
De volgende dag brengen we een bezoek aan Maras en Moray. De zoutterrassen van Maras werden reeds geëxploiteerd door de Inca’s en worden tot op heden nog steeds gebruikt door de lokale bewoners die de technieken van hun voorouders hebben overgenomen. Het zout water stroomt uit de grond en vormt plassen die opdrogen in de zon en het zout daarna afzetten aan de oppervlakte. Dat zout wordt dan op de lokale markt verkocht en ook verwerkt in chocolade. Niet ver van Maras liggen de landbouwterrassen van Moray, in de tijd van de Inca’s een belangrijk centrum voor landbouwexperimenten. Door de circulaire terrassen konden de Inca’s namelijk experimenteren met plantensoorten op verschillende hoogtes. Daarna rijden we via Chincero, waar we het Centro de Textiles Tradicionale bezoeken, en langs prachtige landschappen terug.
Na een heerlijk ontbijt in ons hotel Belmond Rio Sagrado in Urubamba, staat een van de hoogtepunten van onze reis op het programma. We worden aan de treinhalte bij ons hotel met traditionele muziek verwelkomd door de crew van de prestigieuze Belmond Hiram Bingham-trein en vertrekken op een anderhalf uur durende onvergetelijke rit naar Machu Picchu. De trein is elegant ingericht in de stijl van de jaren 20’ Pullmantreinen en de sfeer en service zijn uitmuntend. Eenmaal aangekomen in Aguas Calientes (of Machu Picchu Pueblo) moet iedereen nog de bus op naar de site van Machu Picchu (2.350m). Een half uurtje later krijgen we een eerste glimp te zien van deze beroemdheid.
De mystieke Machu Picchu-site ligt ingesloten tussen de machtige Urubamba rivier en de bergen Machu Picchu (‘oude berg’) en Huayna Picchu (‘jonge berg’), in het overgangsgebied tussen de Andes en de jungle, wat het allemaal alleen maar indrukwekkender maakt. De Incastad werd pas in 1911 ontdekt door een groep wetenschappers onder leiding van Hiram Bingham. Het is nog steeds onduidelijk wat de echte functie was van de stad, zo vertelt ook onze gids (de theorieën kunnen per gids of per jaar veranderen) of waarom de stad finaal verlaten werd. De Spanjaarden hadden de stad namelijk nooit ontdekt en sommigen speculeren zelfs dat de stad al verlaten was voor hun komst. Op een rustig uitkijkpunt houden we een paar minuten stilte (die uitdraaien op toch wel minstens een half uur) om de grootsheid en de mystiek in ons op te nemen en te genieten van het prachtige uitzicht, vooraleer met de trein terug te keren naar Urubamba en verder te reizen naar Cusco.
In Cusco overnachten we in het hotel Belmond Monasterio. Voor wie nog een trapje hoger wenst, is de Belmond Palacio Nazarenas een echte aanrader. Beiden zijn oude kloosters, die omgevormd werden tot luxehotels. Cusco is de oude Incahoofdstad en betekent letterlijk de ‘navel van de wereld’. Het was het centrum van het Incarijk, het ‘Rijk van de Vier Windstreken’, dat zich uitstrekte van Pasto in Colombia tot Maule in Chili. De legende wil dat de oerouders van de Inca’s, Manco Capac en Mama Occlo, kinderen van de Zonnegod en geboren uit het Titicacameer, de opdracht hadden gekregen om aan de hand van een gouden staf het centrum voor een te stichten rijk te vinden. Deze staf zou op de juiste plaats gemakkelijk in de grond glijden en die plaats bleek Cusco te zijn. Toen de stad veroverd werd door de Spanjaarden, plunderden ze haar van al haar rijkdommen (goud en zilver), werden de tempels en paleizen omgebouwd tot herenhuizen en verrezen er kerken. Uit praktische overwegingen werden de fundamenten van de Incapaleizen vaak behouden, wat erg duidelijk te zien is in het stadsbeeld. De onderste muurgedeelten van veel gebouwen bestaan nog uit oude Incastenen. Cusco is een erg gezellige stad om uren in rond te kuieren en barst van de bezienswaardigheden.
Na twee nachten in Cusco is het tijd om de Titicacatrein naar Puno (3.800m) te nemen. Deze tien uur durende comfortabele treinrit brengt ons door het platteland en langs ruige besneeuwde bergtoppen naar Puno, gelegen aan de oevers van het Titicacameer, het hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld. Ons hotel voor de komende dagen is het fantastische Titilaka. Dit fully inclusive hotel biedt wateractiviteiten aan zoals kajakken, kanoën, peddelsurfen en zeilen, maar ook landactiviteiten zoals fietsen, wandelen, vogels spotten, enz. Er worden ook tal van excursies aangeboden naar de nabijgelegen trekpleisters.
Zo staat er voor ons de volgende dag een bezoek aan de drijvende Uros eilanden gepland. Maar niet deze waar alle toeristen naartoe gaan… eentje in exclusiviteit van en gesteund door het hotel. De drijvende eilanden van de Uro-Aymara bevolking bestaan uit riet en zo ook hun huizen en boten. We worden er meteen welkom geheten en er heerst een erg ontspannen en authentieke sfeer. Daarna bezoeken we het eiland Taquile, het eiland van de breiende mannen en wevende vrouwen. Ook hier gaan we naar een minder drukbezocht deel van het eiland en worden we verwelkomd in het huis van een lokale familie. Het eiland ademt traditie en de inwoners nemen de cultuur van het breien en weven heel ernstig. Grappig weetje: aan de hand van de positie van de chullo, de muts van de mannen van Taquile, kunnen we zien of ze blij (naar rechts) dan wel verdrietig (naar links) zijn.
Nathalie
