Japan. Ik zie het meteen zitten als ik het voorstel krijg. Ik denk automatisch aan veel natuurschoon binnen een unieke cultuur. En ondanks het feit dat ik geen stadsmens ben, geeft het vooruitzicht op een bezoek aan Tokio me kriebels in de buik!
Mijn reis concentreert zich, naast Kyoto en Tokio, op de Setouchi-regio, een voorlopig minder vaak bezocht deel van Japan. De regio bereiken doe ik via Osaka; vanuit Amsterdam vliegt u dagelijks in ongeveer 11 uur tijd erheen Een taxirit van nog eens een uur brengt me in Kobe, een middelgrote havenstad, ook bekend voor zijn 'Kobe beef'. Na een dutje in het Kobe Meriken Park Oriental Hotel heb ik tijd om de stad te verkennen. Het hotel ligt in een aangename voetgangerszone aan de haven, het Meriken Park. Het is de plek waar inwoners langs het water lopen en vrienden afspreken om de stad in te trekken.
Het centrum is perfect te voet te verkennen, maar er rijden ook voldoende taxi’s om vermoeide benen wat rust te gunnen. Ik stippel een wandeling uit van een aantal kilometer met daarop de belangrijkste bezienswaardigheden. Zo wandel ik doorheen de Kokashita Shoten-gai, tussen de kleine winkeltjes onder de spoorweg, een overblijfsel van de zwarte markt van na WOII, en kom ik zo bij de Ikuta-jinja (Ikuta tempel). Hier maak ik voor het eerst kennis met de vermiljoenkleurige torii of toegangspoort naar de heilige plek. Ik zal de torii nog vaak zien opduiken tijdens de reis; toch zijn ze nooit minder intrigerend. Het doel van de wandeling is om de Venusbrug in het Suwayama Park op te klimmen. Deze ligt in de heuvels die Kobe omringen. De weg daarheen leidt door de wijk Kitano waar nog een twintigtal huizen van vroegere buitenlandse handelaars en diplomaten bewaard zijn gebleven. De klim naar de brug is pittig, maar beloont u met een weids uitzicht over de stad en de haven. De terugweg gaat langs Chinatown, waar vier grote poorten naar het levendige centrale plein leiden, en Kobes enige katholieke kerk met zijn modern en strak design. Bij terugkomst aan het hotel zijn het Kobe Maritim Museum en de Port Tower in het Meriken Park sfeervol verlicht. Ook Ikuta leeft helemaal op bij het opengaan van de karaokebars, cafés en coole jazzclubs. Hét moment om te proeven van een mals stukje 'Kobe beef', een aanrader!
De volgende dag maak ik in Kobe nog kennis met een aantal eeuwenoude Japanse tradities: het brouwen van de nationale drank sake in de Fukuju Brewery vlakbij de stad en het maken van Japanse zwaarden in Osafune. Beiden vragen heel veel vaardigheid en geduld. Verrassend hoeveel verschillende soorten sake er bestaan, van bitter tot zoet, van aperitief tot digestief en zelfs sprankelend. De zwaarden zijn dan weer stuk voor stuk meesterwerkjes die op maat gemaakt worden van hun toekomstige eigenaar.
Met het bezoek aan het Bizen Osafune Japanese Sword Museum ben ik in de Setouchi-regio terecht gekomen. Langs de kust zet ik mijn weg verder naar Hotel Ofutei in Tomonoura, een oud charmant havenstadje ten oosten van Hiroshima waar u nog kunt verdwalen in de smalle straatjes tussen de authentieke traditionele huizen. Langs het water wordt de visvangst van de dag verkocht in stalletjes. Na een avondwandeling zorgt een bezoek aan de buitenonsen (warmwaterbron) van het hotel voor de ultieme ontspanning. Zo erg dat ik besluit om de volgende ochtend extra vroeg op te staan voor een zonsopgang vanuit de onsen. Ook mijn kamer biedt overigens een prachtig uitzicht over de Seto Inland Sea, de Japanse Binnenzee.
Een mooi begin van een dag vol interessante ontmoetingen! Na een bezoekje aan de Fukuzen-ji tempel die een mooi panorama biedt, ga ik per bootcharter op weg naar Onomichi, ten westen van Tomonoura. Met de wagen kan ook, maar zo’n tochtje over zee maakt het natuurlijk extra fijn! Onomichi was vroeger een belangrijke handelshaven. De handelaars van toen bouwden 81 tempels waarvan er nu nog 25 bestaan. Langs de tempels loopt een pelgrimsroute door de heuvels, maar daarvoor ben ik hier niet lang genoeg! Er is wel tijd voor een bezoekje aan Onomichi U2 (geen relatie met de rockgroep!), een prachtig opgeknapte loods die onder andere Hotel Cycle huisvest. Dit hotel kan zonder twijfel cool genoemd worden! Onder hetzelfde dak vindt u ook een shop van het vermaarde wielermerk Giant waar u onder andere een Giant-fiets kunt huren of uw eigen fiets laten onderhouden. Deze locatie is natuurlijk niet zomaar gekozen: tussen Onomichi en Imabari op het Shikoku-eiland loopt een brug over negen eilanden die zowel voor auto’s, fietsers als voetgangers toegankelijk is. De volledige route telt 70 kilometer, maar het is mogelijk om korte trajecten te fietsen en tussenin één van de veerboten te nemen of de gehuurde fiets onderweg in te leveren. Ikzelf leg een deeltje van de route per wagen af, al lijkt me het zeker een heel toffe ervaring voor de wielerliefhebber! Garantie op prachtige uitzichten terwijl u 50 meter boven het water fietst! Setouchi Seaplanes biedt dan weer een alternatief vanuit de lucht. Voor wie liever op een rustige manier geniet van al het moois dat Seto Inland Sea te bieden heeft, is er het gloednieuwe Guntû schip. Dit drijvend hotel, voornamelijk opgetrokken uit warm hout, telt 19 kamers die één voor één een panoramisch zicht bieden op de omgeving. Intieme luxe! Ikzelf verblijf dan weer in het mooie Bella Vista hotel dat zijn naam niet gestolen heeft!
De volgende dag gaat het vanuit Uno per catamaran-yacht naar Naoshima Island, het bekendste eiland van de Binnenzee. In de mooie natuurlijke omgeving zijn er tal van hedendaagse kunstinstallaties te vinden; een bekend beeld is de rode pompoen met de zwarte vlekken. Het kunstproject werd gestart door de eigenaar van Benesse Corporation en draagt de naam Benesse Art Site Naoshima. Ikzelf bezoek vandaag het Chichu Art Museum, het Benesse House Museum, dat vlakbij ligt en waar ook overnacht kan worden, en het Art House Project. Het Bensesse House Museum is een pareltje van een gebouw van de hand van de befaamde architect Ando Tadao. Binnen vindt u onder andere werken van Andy Warhol en Walter de Maria. De Japanse lunch in het restaurant is hier overigens uitstekend! Het Chichu Art Museum is een betonnen complex waarvan de drie verdiepingen zich ondergronds bevinden. Ook deze schitterende constructie werd getekend door Tadao. Het is zo gemaakt dat de werken van onder andere Monet toch in natuurlijk daglicht kunnen worden tentoongesteld. De tuin aan de ingang is gebaseerd op de tuin van Monet bij Giverny. Op het eiland werd ook een oud vissersdorp omgetoverd tot een modern kunstproject. Aan de hand van een plattegrond kunt u alles bezichtigen; op elke plek wacht u een totaal andere ervaring.
’s Avonds check ik in in de Hanajyukai ryokan waar ik de nacht doorbreng in een typisch Japanse kamer, maar niet voor ik me aan een avondje karaoke gewaagd heb! In tegenstelling tot bij ons huurt u samen met uw gezelschap een aparte ruimte in de karaokebar waar u gedurende de geboekte tijd naar hartenlust kunt zingen. Plezier verzekerd! Bij terugkomst in het hotel hebben de meubels in mijn kamer daarna plaats gemaakt voor het traditionele futonbed. Indien mogelijk moet u in Japan toch minstens één keertje op deze manier overnachten!
Na een korte nacht is het fijn om wat tijd buiten door te brengen. Het bezoek aan de bonsaikwekerij Kinashi en de Ritsurin Garden in Takamatsu, zeker in de lente tijdens de bloei van de kersenbloesems zeer de moeite waard, komen dan ook erg gelegen. Na een ceremonie met Macha-thee in één van de theehuizen in de tuinen is het tijd om Setouchi te verlaten. Het was een bijzonder aangename kennismaking met deze (zeker naar Japanse normen) rustige regio! Met de erg handige en vaak voordelige Japan Rail Pass neem ik vanuit Takamatsu de trein naar Kyoto. Het grootste deel van deze rit leg ik af per Shinkansen ofwel 'bullet train'. Dit is comfortabel en efficiënt reizen!
Na het inchecken in het RIHGA Royal Hotel maak ik nog een stevige avondwandeling door de stad langs onder andere de Higashi-Hongan-ji (één van de grootste tempels); Ponto-cho, één van de vijf geishadistricten; de Yasaka-jinja met rond het Kagura-podium de verlichte witte lampions; en de traditionele wijk Gion waar de geisha’s ’s avonds langs de houten huizen wandelen.
De volgende dag heb ik nog een hike naar Mount Hiei gepland. Kyoto wordt aan drie zijden omringd door bergen. De heilige berg Hiei is hier met 848 meter de hoogste van, maar het is vooral de aanwezigheid van het Enryaku-tempelcomplex die mijn keuze bepaalt. Ik neem een taxi naar het vertrekpunt waar meteen een stevige klim op me wacht. Ik ben blij verrast als ik zie dat er boven nog sneeuw ligt en dat er bijna niemand is doordat de kabelbaan in deze periode nog gesloten is. Het is hier heerlijk rustig en de uitzichten over Kyoto en de omliggende bergen aan de andere kant zijn de moeite waard. Ook de verschillende tempelsites heb ik bijna voor mezelf. Ik besluit om af te dalen via de andere bergwand om zo ook een panorama te krijgen over het achterliggende Lake Biwa. Eenmaal beneden neem ik tot slot de trein vol pendelaars terug naar Kyoto.
Na een nachtje rust bezoek ik de tuinen van het keizerlijk paleis en verlies ik net iets te veel tijd in het Handicraft Center, vijf verdiepingen vol producten uit de kunstnijverheid van deze stad. Een must-see in Kyoto is het Shinto heiligdom Fushimi Inari. Hier vindt u het alombekende beeld van de vermiljoenkleurige poorten of torii die elkaar in grote getale 4 kilometer lang opvolgen tot op de top van de Inari-berg. Ik besluit er een stukje van te lopen, maar kan er niet aan weerstaan om de volledige route af te leggen waardoor ik pas de avondtrein naar Tokio kan nemen. Mijn verblijf in Kyoto had gerust een dag langer mogen duren ...
Er rest me nog één volle dag om Tokyo te ontdekken. Veel op het programma dus vandaag!
Beginnen doe ik alvast voor dag en dauw met een bezoekje aan de Tsukiji-vismarkt vlakbij het hotel waar ik verblijf, The Royal Park Hotel The Shiodome. De meer dan duizend stalletjes bieden talloze soorten zeedieren aan, een lust voor het oog. Het is wel uitkijken waar ik loop want het is een drukte van jewelste! Na het ontbijt in het hotel neem ik de metro. Het netwerk brengt me doorheen de hele stad en telkens ik uit een station stap, heb ik het gevoel in een totaal andere wereld te zitten. ‘Electric town’ Akihabara, een paradijs voor manga- en animefans; de kleurrijke Asakusa Kannon tempel; de Tokyo Sky Tree; het Asahi Brouwerijgebouw van Philippe Starck; het superdrukke en toch efficiënte Shinjuku-station met vlakbij dan weer het groene rustige Shinjuku Gyoen park en Yoyogi Park, de plek om street fashion te spotten. Het zijn stuk voor stuk wonderlijke combinaties van traditioneel en modern, rustig en hectisch. Boeiende plekken!
Spijtig genoeg eindigt mijn reis in Tokio, vanwaar ik terug huiswaarts keer. Het beetje spijt dat ik heb omdat ik Mount Fuji niet kon aandoen, verdwijnt wanneer de piloot aankondigt dat we zo meteen voorbij de vulkaan vliegen en een uitstekend zicht zullen hebben. En daar is geen woord van gelogen! Ook de rest van de vlucht kijk ik regelmatig door het raampje; de route gaat immers over de poolcirkel en de prachtige desolate landschappen van Siberië en Scandinavië. Ik lees ‘De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren’ van Haruki Murakami uit en sluit zo een fantastische reis door bijzonder Japan gepast af.
