De rondreis begon in het uiterste westen van het land, aan de Kaspische Zee. Een rechtstreekse vlucht vanuit Londen bracht ons in een zestal uur naar de stad Aktau.
Aktau, wat ‘Witte Berg’ betekent, ontleent haar naam aan de vele witte kliffen die rond de stad te vinden zijn. Deze relatief jonge stad werd in 1961 opgericht voor arbeiders in de olie-industrie, de belangrijkste inkomstenbron van het land. Aanvankelijk droeg de stad de naam Sjevtsjenko, als eerbetoon aan de beroemde Oekraïense dichter Taras Sjevtsjenko. Na de val van de Sovjet-Unie kreeg de stad haar huidige naam: Aktau.
Tijdens een sightseeing tour, een wandeling langs de Skalnaya tropa en een boottocht op de Kaspische Zee leerden we meer over de geschiedenis van de stad en haar omgeving.
Na een bewogen dag in en rond de stad konden we ontspannen in ons hotel, Rixos Water World. Dit is het eerste en voorlopig enige vijfsterrenresort in het land aan de Kaspische Zee, en beschikt over een eigen stuk privéstrand. Het is de ideale bestemming voor families met kinderen, dankzij het uitgebreide waterpretpark binnen het resort.
Op dag drie trokken we verder naar het noorden van de provincie Mangystau, met onze 4×4’s. Deze regio laat zich het best omschrijven als een gevarieerde mix van landschappen: uitgestrekte steppes, indrukwekkende kliffen, woestijnen, canyons en unieke rotsformaties wisselen elkaar voortdurend af. Ook op cultureel vlak heeft deze streek veel te bieden. De sporen van de vele oude beschavingen die hier ooit leefden, zijn nog duidelijk zichtbaar.
Een van de meest fascinerende plekken in de provincie is de ondergrondse Shakpak Ata-moskee. Deze moskee, gebouwd in de 10de eeuw, behoort tot de oudste monumenten van de islamitische architectuur. Ze is vanbinnen volledig wit doordat ze is uitgehouwen in krijtrots. De verschillende ruimtes zijn versierd met Arabische inscripties en tekeningen, en via een stenen trap bereikten we het dak van de moskee.
Een ander hoogtepunt uit deze regio, voor mij persoonlijk het mooiste wat ik tijdens deze reis heb gezien, is Boszhira. Dit uitgestrekte gebied wordt gekenmerkt door rotsformaties in uiteenlopende vormen en groottes, ontstaan door miljoenen jaren erosie. Dankzij de aanwezigheid van talrijke fossielen is duidelijk dat dit gebied tijdens het Mesozoïcum bedekt was door de Tethysoceaan.
Uiteraard mocht tijdens deze tweedaagse trekking een overnachting in een traditionele Kazakse yurt niet ontbreken. De ideale manier om kennis te maken met de vroegere levenswijze van de Kazakse bevolking.
Na deze intense dagen vlogen we ’s avonds met een drie uur durende vlucht van het uiterste westen naar het zuidoosten van het land, richting Almaty. Gezien de uitgestrektheid van Kazachstan is het niet verwonderlijk dat deze verplaatsing per vliegtuig moest gebeuren.
Bij aankomst in Almaty waren de verschillen met het westen van het land meteen zichtbaar. De uitgestrekte woestijnen en het desolate landschap hadden plaatsgemaakt voor een groene oase midden in een bruisende metropool. Almaty is weliswaar niet de hoofdstad van Kazachstan, maar met stip de grootste stad van het land wat betreft inwonersaantal.
Na een korte eerste nacht in Almaty trokken we richting Shymbulak, het grootste skigebied van Centraal-Azië. Je bereikt het gebied met een skilift die uit drie delen bestaat en je tot op een hoogte van 3.200 meter brengt. Van daaruit vertrekken in de winter tal van skipistes, terwijl het gebied in de zomer populair is bij wandelaars. Vlakbij ligt ook de beroemde schaatsbaan van Medeu, waar in het verleden al heel wat grote internationale schaatswedstrijden plaatsvonden. De regio is niet alleen populair bij Kazachse wintersporters, maar trekt ook bezoekers uit buurlanden zoals China, Rusland en Oezbekistan.
Almaty is het wetenschappelijke, culturele, historische, industriële en financiële hart van het land. Tot 1997 was het zelfs de officiële hoofdstad. De naam Almaty betekent ‘rijk aan appelen’, verwijzend naar de vele verschillende appelsoorten die ooit rond de stad groeiden. Tijdens een citytour maakten we kennis met de hoogtepunten van deze levendige stad. Het werd al snel duidelijk dat Almaty een bijzonder rijk cultureel verleden heeft: van de Zijderoute tot de Russische Revolutie, van de Tweede Wereldoorlog tot het Sovjettijdperk, de sporen ervan zijn nog steeds zichtbaar en geven de stad haar unieke karakter.
Ook vandaag bruist Almaty van het leven. Er is een universiteit, een opera, en op bijna elke straathoek vindt u een restaurant of een gezellig café.
De volgende dag vertrokken we al vroeg in de ochtend richting Charyn National Park. Dit nationale park ligt op ongeveer 200 kilometer ten oosten van Almaty en wordt vaak als meerdaagse uitstap vanuit de stad bezocht. Het absolute hoogtepunt hier is de Charyn Canyon. Deze indrukwekkende kloof wordt weleens het ‘kleine broertje’ van de Amerikaanse Grand Canyon genoemd, maar moet qua schoonheid zeker niet onderdoen.
Na een korte, maar pittige wandeling, vooral door de snikhete temperaturen – bereikten we de Charyn River, waar het verfrissende, heldere water meer dan welkom was. Voor geoefende wandelaars zijn er in en rond de canyon tal van uitdagende hikes mogelijk.
Van het ene nationale park reden we meteen door naar het volgende: het Kolsai Lakes Nationaal Park, aan de noordelijke helling van het Tian Shan-gebergte, op slechts enkele kilometers van de grens met Kirgizië.
Lake Kaindy was het eerste meer dat we bezochten. Voor deze tocht ruilden we onze SUV in voor paarden, nog steeds een belangrijk onderdeel van de Kazachse cultuur. In vroegere tijden waren ze hét vervoermiddel van nomaden; vandaag zijn ze niet weg te denken uit het dagelijks leven, noch van de eettafel: paardenvlees en gefermenteerde paardenmelk zijn vaste waarden.
Tijdens onze rit te paard passeerden we het prachtige Kaindy-meer. Wat meteen opviel was het schilderachtige, azuurblauwe water, maar het meest bijzondere aan dit meer zijn de loodrechte boomstammen die nog altijd uit het water steken, restanten van een bos dat overspoeld werd door een aardbeving in 1911. Het meer is ongeveer 400 meter lang en 30 meter diep. Je kan er uren naar staren zonder dat het ook maar één moment verveelt.
Het Kolsai Lakes Nationaal Park omvat naast Kaindy ook drie Kolsai-meren, verscholen tussen dennenbossen en kliffen. Wij bezochten het eerste meer, dat het makkelijkst bereikbaar is. Het tweede ligt op ongeveer vijf kilometer wandelen van het eerste. Hoewel de afstand beperkt is, maken het hoogteverschil en de minder toegankelijke paden deze tocht tot een pittige, maar bijzonder mooie wandeling. Het derde meer konden we helaas niet bezoeken, aangezien het geografisch in Kirgizië ligt, de grens oversteken is hier niet zomaar toegestaan.
Na het bezoek aan Kolsai Lakes liep onze reis stilaan op haar einde. We keerden terug naar Almaty, waar we onze laatste avond doorbrachten op het hoogste punt van de stad: Kok Tobe. Met een kabelbaan, die ons onderweg een prachtig uitzicht over de stad bood, bereikten we de top van de berg, gelegen op 1.100 meter hoogte. Boven aangekomen waanden we ons even in een pretpark uit de jaren tachtig. Overal waren er gezellige restaurantjes en recreatiemogelijkheden voor jong en oud, een levendige plek om op een verrassende manier afscheid te nemen van de stad.
We sloten deze fantastische reis in schoonheid af met een etentje, waarbij we konden proeven van de typische Kazakse keuken. Er werd rijkelijk geserveerd met verse groenten en heerlijk vlees, en voor de durvers onder ons stond er zelfs een glaasje gefermenteerde paardenmelk op het menu…
Zoals voor velen onder ons, was ook Kazachstan voor mij een vrij onbekende bestemming. Het is zo’n land waarvan je op voorhand moeilijk kan inschatten wat je mag verwachten. Maar voor mij is het inmiddels duidelijk: Kazachstan is wondermooi, een ruwe diamant misschien, maar vooral een land dat je zonder moeite van de ene verbazing in de andere weet te brengen.
World of Travel
Creating extraordinary, authentic & tailor-made journeys for the discerning traveller since 1998.
Bel met ons
Stuur ons uw vraag
Kom langs op afspraak
