Even terug reisde ik naar het 'land van het geluk'. Dat Bhutan als enige land ter wereld werkt met een 'bruto nationaal geluk' klinkt als een hartverwarmende welkom voor zijn bezoekers. Bhutan is een apart land, met geen ander te vergelijken. Maar wat maakt het dan zo bijzonder en hoe reist u er doorheen?
Bhutan is een erg geïsoleerd land. Lange tijd afgesloten van de buitenwereld, letterlijk en figuurlijk. Het land ligt ingeklemd tussen reuzen China en India, tussen de grootste bergen ter wereld. Het maakt het land moeilijk bereikbaar: enkel vanuit een handvol bestemmingen (Singapore, Delhi, Kathmandu, ...) vliegt u erheen. De vlucht is werkelijk adembenemend: mijn goedgekozen zitje aan het venster geeft me een ongestoord zicht op de grootste reuzen van onze planeet. Het zicht is open en ik zie de Himalaya onder me voorbijschuiven. Met de Everest als absolute klassebak! Sightseeing in the air, dat blijft bij!
Na deze fantastische voorbereiding zet het toestel de landing in op de enige internationale luchthaven van het land: Paro. Wat deze luchthaven het meest bijzonder maakt, is de unieke setting. Bij de landing vlieg ik rakelings langs en tussen de bergflanken de vallei van Paro in, niets van een lange, rustige 'approach' voor de piloten hier. Dat maakt dat slechts een handvol piloten toestemming krijgt om op Paro te landen. En nog voor ik voet aan de grond zet in Bhutan, ben ik al zwaar onder de indruk. Mijn persoonlijke geluksindex gaat alvast in stijgende lijn ...
Het land heeft, mede doordat het geïsoleerd was en nog steeds is, een heel aparte stijl die nog het meest te vergelijken is met het Tibetaans. Wat opvalt, is de lokale bouwstijl waarbij geraffineerde houtsculptuur (gedetailleerd snijwerk) met aandacht voor de fijnste details steeds terugkomt. Dat begint al bij de fantastische luchthaven, die voor de verandering eens niet in overwegend glas en staal is opgevat.
De lokale stijl trekt zich ook door in de traditionele klederdracht. Mannen dragen de 'gho', (ietwat oneerbiedig) nog het best te vergelijken met een lange badkamerjas. Het kleed bestaat in verschillende motieven en kleuren en wordt op de heup dichtgeknoopt. Opvallend zijn de witte pofmouwen. Hoe groter de mouwen, hoe meer aanzien. Daaronder draagt men lange kniekousen met netjes opgeblonken, deftige schoenen. Het maakt dat de Bhutaanse mannen klassevol voor de dag komen!
Wat nog opvalt is de 'dzong'. In elke grote stad primeert het belangrijkste gebouw van de stad met een erg symbolische waarde. Het combineert een religieuze met een burgerlijke functie. De dzong is meestal te vinden op een opvallende plek in de stad en dient zo als herkenningspunt. Vooral de dzong van Punakha blijft bij: met zijn prominente ligging naast de rivier spreekt ze tot ieders verbeelding. Mannen komen er trouwens alleen binnen in hun 'gho' met witte sjaal over de schouders gedrappeerd.
Een reis door Bhutan staat ook in het teken van pittige maaltijden (pepers alom); feilloos boogschieten, de nationale sport; gebedsvlaggen- en molentjes werkelijk overal en, het laatste wat u verwacht, de fallus als symbool die regelmatig zeer prominent opduikt op gevels en souvenirs.
Een rondreis door Bhutan combineert meestal de 3 voornaamste plekken van het land: de valleien van Paro, Punakha en Thimphu. U reist van vallei naar vallei en van stad naar stad, telkens steekt u daarbij de grote bergpassen (tot 4.000 meter) over. De reis voert door een dunbevolkt land met veel groen in de vorm van bossen en rijstterrassen. Wie meer tijd heeft, kan deze verder combineren met de valleien van Gangtey en Bumthang die het rijtje afwerken. Elk van deze valleien ligt op min of meer één doorgaande weg doorheen het land en de enige connectie met de buitenwereld is Paro, waardoor u verplicht bent heen en terug langs deze weg te reizen. Al zijn er wel lokale vluchten die dit probleem oplossen.
Het land focust zich bewust vooral op het hogere segment van de toeristische markt, een luxe die het zich kan permitteren door zijn afgesloten karakter en beperkte toegang. De ongeschreven regel is dat een bezoeker minstens 250 USD per dag moet kunnen uitgeven. Daaronder vallen een lokaal middenklasse-hotel (3*), transport, maaltijden en ingangsgelden voor de bezoeken onderweg. Als backpacker reizen doorheen Bhutan wordt dus een lastige opgave. Het maakt dat de invloed van buitenaf beperkt blijft en het land (nog) niet overspoeld wordt door toeristen. Zo blijft een exclusief karakter gewaarborgd.
Net door deze profilering heeft het land een mooi aanbod luxehotels die alle comfort met eenvoud en lokale stijl combineren op een erg smaakvolle manier. Zowel Aman als Six Senses hebben een reeks eigen hotels in verschillende valleien, die u als een circuit kan combineren op een rondreis. Maar ook Uma Hotel is het vermelden waard. Elk van deze hotels heeft min of meer dezelfde kenmerken: ze richten zich niet op de massa, maar staan voor intieme en persoonlijke benadering. Hun stijl typeert zich als basic, eenvoudig en strak, geraffineerd en mooi in eenvoud. Ze kenmerken zich door hun unieke, goed gekozen ligging met alle moderne comfort maar toch eerbied voor de lokale elementen.
Interesse in een rondreis door Bhutan? Ik help u graag verder!
Patrick
