Het adembenemende Petra. Alleen daarvoor al stond Jordanië hoog op mijn to-do lijstje. Maar Jordanië heeft zoveel meer te bieden dan één van de zeven (nieuwe) wereldwonderen ...
Na een vlucht van een kleine vijf uur, rechtstreeks uit Parijs met Air France, landden we in de Queen Alia Airport. Een moderne en zeer vlotte luchthaven, nauwelijks 3 jaar jong, genaamd naar de voormalige koningin die het leven liet in een helikoptercrash. Na een snelle douanecontrole en ophaling van de bagage vertrokken we richting hoofdstad Amman, gelegen op zo'n 30km van de luchthaven. Deze miljoenenstad (4 miljoen inwoners om precies te zijn) geeft niet de indruk een wereldstad te zijn, maar toch is het er eentje in wording. Ons hotel, het Marriott Hotel, is gelegen in het stadscentrum in een volledig nieuwe wijk. Hypermoderne gebouwen, winkelcentra, banken, hotels, ... Alles ligt op een boogscheut van elkaar en is zeer vlot bereikbaar. En er heerst duidelijk een bouwwoede hier ...
Na een deugddoende nacht stond Jerash op het programma. Na een rit van ongeveer 50 minuten noordwaarts doorheen de vallei kwamen we toe in één van de oudste steden in het Midden-Oosten. Net als alle andere omringende landen werd deze streek gekoloniseerd door meerdere volken, waaronder de Grieken en de Romeinen, die in Jerash één van hun meest indrukwekkende getuigen van Romeinse grootsheid nalieten. Jerash komt u binnen langs de prachtige Poort van Hadrianus, gebouwd om de grootsheid van deze Romeinse keizer te benadrukken. Links van de Poort van Hadrianus ligt de hippodroom (met een capaciteit van maar liefst 15.000 mensen). Verder in de site ligt het Forum, een ovaalvormige plaats waar de Romeinse zuilen nog mooi zichtbaar zijn. Op een heuvel, uitkijkend op het Forum, ligt dan weer de Tempel van Zeus. En daarachter, mooi verborgen, de parel van deze site: een prachtig theater, dat vandaag de dag nog vaak gebruikt wordt voor concerten. Zo'n 3.000 à 4.500 mensen kunnen hier in een heerlijk decor genieten van een theaterstuk of concert. Langs de Via Cardo, de oude Griekse route die door de Romeinen werd aangelegd, verlieten we dit complex richting Salt.
Salt is een kleine stad, gelegen ten westen van Amman, op een halfuur rijden. De oude stad is gebouwd op de heuvels, met een opvallende gele tint, wat het plaatje een typisch duizend-en-één-nachtengehalte geeft. In Salt maakten we kennis met de lokale markt, de kleurrijke soek. Na een heerlijke lunch in de hoofdstad Amman zat onze eerste dag in Jordanië er al op.
Na een heerlijk ontbijt de volgend dag bezochten we de citadel van Amman. Dit oud fortencomplex, gelegen op een heuvel, biedt een prachtig zicht op de verschillende stadsdelen van Amman. Van hieruit is duidelijk te zien dat Amman gebouwd is op verschillende heuvels. En dat de Romeinen er geweest zijn, getuige het theater dat ze er bouwden. De citadel heeft een zeer rijke geschiedenis die teruggaat tot de bronzen tijd, toen mensen er in kleine grotten leefden. Net als de rest van Jordanië ging ook dit gedeelte gebukt onder verschillende heerschappijen, met vele diverse invloeden als gevolg. Ook hier hebben de Grieken en de Romeinen veel gebouwd, met als gevolg talloze tempels. Maar hét hoogtepunt van dit complex is de prachtig bewaard gebleven Byzantijnse kerk met een mooie houten koepel.
Vervolgens trokken we de stad in, met een bezoek aan de straten van het stadscentrum van Amman. Het krioelt er van het leven, prachtige kleuren, schitterende geuren. En het gekst denkbare wordt er verkocht: sommigen beperken zich tot de kleurrijke groenten- en fruitkramen, maar levende eenden, konijnen en zelfs roze en groene kuikens zijn er te koop. En uiteraard mogen de talloze kruiden niet ontbreken om het plaatje compleet te maken.
Uiteindelijk verlieten we de hoofdstad en trokken we richting het zuiden van Jordanië, waar we halt hielden in Madaba. Na een alweer heerlijk diner bezochten we de Grieks-orthodoxe kerk van Madaba, met haar prachtige fresco's. De beroemdste omvat een kaart met de hele regio erop, gaande van de Zwarte Zee tot de Middellandse Zee over landen als Syrië, Libanon, Jordanië en Israël tot zelfs de Sinaï.
Na Madaba volgde, een kwartier verderop, één van de meest heilige plaatsen van het christendom: Mount Nebo. Dit is de plaats waar Mozes volgens het oude Testament na 40 jaar door de Sinaï het Beloofde Land, het huidige Israël, zag. Vanop de top van deze berg kan u vandaag Jeruzalem (meer bepaald de Olijfberg, waar Jezus gekruisigd werd) zien liggen, maar ook de Dode Zee, het Meer van Galilea, Jericho, de Jordaanvallei en aan de andere kant Amman. Kortom, een fantastisch panorama over een regio die de bakermat van het christendom kan genoemd worden. Op Mount Nebo staat een kruis ter ere van de Bronzen Slang (alweer een Bijbelse figuur), een kerk ter herinnering aan Mozes (wiens graf nog niet ontdekt werd) en enkele prachtige fresco's met jachttaferelen uit lang vervlogen tijden. Na deze Bijbelse avonturen wachtte ons een bustocht van ruim 3u naar het magische Petra.
Petra is één van de zeven nieuwe wereldwonderen en kreeg deze titel niet ten onrechte. Het ganse complex is gigantisch, zo'n 240 km², en wie de parel van Petra, de Treasury (remember Indiana Jones?) wil bezoeken, moet er iets voor overhebben. Onder een felle zon en helderblauwe hemel begon de trektocht. Het eerste gedeelte van de site staat bol van de geschiedenis, die duizenden jaren teruggaat. Hoofdrolspelers in dit verhaal zijn de Nabateeërs, zij maakten van Petra de hoofdstad van een rijk dat zich uitstrekte van de Sinaï tot ver in het huidige Saoedi-Arabië. Het was een nomadenvolk dat leefde van de karavaanroutes en het gewoon was in erbarmelijke omstandigheden te leven. En dankzij hen zag Petra het daglicht. De stad Petra lag verborgen, diep in de bergen, achter een zeer nauwe kloof. Langs de kloof bevonden er zich talloze tombes, van koningen en gewone mensen, maar ook 2.000 jaar oude watertanken, die het toelieten in deze droge regio te overleven. De Nabateeërs slaagden er zelfs in om een heus waterkanaal te bouwen om de stad van voldoende water te voorzien het ganse jaar door.
De eersten die deze stad veroverden, waren, jawel, de Romeinen. En wat ze er aantroffen en nalieten, is adembenemend mooi. De Treasury, de grote poort die uit rotsen gehouwen werd na talloze manuren arbeid, is maar het begin van deze ooit bloeiende stad met meer dan 30.000 inwoners. Achter de Treasury ligt meer: een Romeins theater, wat plaats bood voor ruim 6.000 mensen bijvoorbeeld. Het krioelt er ook van de graftombes van koningen en ganse families, maar ook Byzantijnse tempels en kerken en andere uit de rotsen gehouwen paleizen. Een gigantisch complex waar de mens duidelijk het beste van zijn kunnen heeft getoond, fantastisch!
Na Petra volgde een ander hoogtepunt van deze reis: een jeepsafari door Wadi Rum. Het decor voor talloze films, met als bekendste de klassieker Lawrence of Arabia of recent nog The Martian. Een leuke tocht door een prachtig landschap vol duinen, rotsen en een romantische zonsondergang; genieten! En nog meer genieten na een heerlijke maaltijd in de woestijn, bereid door de bedoeïenen in hun klassieke stijl. We eten zarb, lamsvlees en aardappelen, bereid onder het zand van de woestijn.
Op naar Aqaba dan... Aqaba ligt in het meest zuidelijke deel van het land en is de enige toegang van Jordanië tot de Rode Zee. Deze stad geniet een speciaal economisch statuut en is strategisch gelegen nabij Israël, Saoedi-Arabië (met beide landen hebben ze een fysieke grens) en Egypte (enkel een maritieme grens). Hier ligt dan ook de enige haven van het land, tevens een toegangspoort tot de mooie koraalriffen van de Rode Zee. In Aqaba kon ik genieten van een ontspannen boottochtje en een mooie kijk op de koraalriffen, al snorkelend. Aqaba is één van de warmste plekken van het land, maar is in niets te vergelijken met de volgende halte van onze reis (terug noordwaarts nu); de Dode Zee.
Eigenlijk is de Dode Zee een meer dat een groot deel van de grens met Israël vormt. In Ishtar liggen dan ook alle grote hotelketens op een boogscheut van elkaar en elk van hen biedt de mogelijkheid om te gaan drijven in de Dode Zee. Drijven is het correcte woord; door de zeer hoge zoutconcentratie blijft u in dit meer gewoon drijven, zwemmen is hier onmogelijk. En het is er warm, zo warm. Dit is dan ook het laagste punt op aarde en ik heb het geweten; de thermometer klom makkelijk boven de 40 graden. Maar het is heilzaam voor de huid ... 's Nachts kan u in de verte zelfs de lichten van de heilige stad Jeruzalem zien opdoemen.
De laatste dag was ondertussen aangebroken en deze stond in het teken van het christendom. We bezochten de plaats waar Jezus in de Jordaan door Johannes de Doper gedoopt werd en waar in feite het christendom fysiek begon. Dit is een bedevaartsoord voor christenen over de hele wereld, ook al bevindt deze site zich in feite in een militaire zone onder het streng toeziend oog van de Jordaanse en Israëlische militairen. Na een wandeltocht die begon bij de grot waar Johannes de Doper nog gewoond heeft, trokken we met de bus (zo groot is deze site wel) richting de grens met Israël, in het dorpje Bethabara, net ten noorden van de Dode Zee. Hier worden kerken gebouwd voor alle strekkingen van het christendom en de Grieks-Orthodoxe en Armeense kerk staan er in harmonie naast elkaar. Iets verderop ligt dan de bron waar Jezus gedoopt werd en op het einde van de wandeltocht worden vandaag de dag trouwens nog altijd mensen gedoopt in de Jordaanrivier. Een schitterend tafereel om te aanschouwen.
Dit was meteen ook het laatste wapenfeit van mijn bezoek aan Jordanië. Dit land heeft op geen enkel moment een gevoel van onveiligheid gegeven, integendeel. Jordanië is een voorbeeld van een multiculturele samenleving waar verschillende religies perfect en respectvol met elkaar kunnen samenleven. Een voorbeeld voor ons, Europeanen. En bovendien de bakermat van een wereldreligie en van een groot deel van onze cultuur. Kortom, een onvergetelijke trip in een schitterend land.
Interesse in een rondreis langs de schatten van Jordanië? Ik help u graag verder!
Gregory
