Adembenemend Armenië

Mount Aragats

Deze reis spitst zich vooral toe op de culturele parels en de woelige geschiedenis van Armenië, maar de eerste dag plan ik toch een dagje natuur in. Op slechts 60 kilometer van de hoofdstad Yerevan ligt de Aragats vulkaan, met zijn ongeveer 4.000 meter de hoogste berg van Armenië. De klim naar de zuidelijke top is stevig, maar technisch eenvoudig. De wandeling vertrekt aan een weerstation bij Lake Kari dat op 3.200 meter hoogte toch vrij gemakkelijk te bereiken is per wagen. Afgezien wel van het chaotische verkeer in Yerevan dat toch een uitdaging is. Zeker met een Lada Niva, het Sovjetwagentje dat nog vaak op de Armeense wegen te vinden is. Een stug baasje, die Lada, maar veel leuker dan de doorsnee huurwagen! De beloning op de top bij de krater mag er meer dan wezen, wat een zicht! De voldoening in het oude wagentje (waarop hier en daar al een streepje plakband zit) op de weg terug is dan ook groot.

Yerevan en omgeving

De volgende dag staat een verkenning van de hoofdstad op het programma. Yerevan is best wel een bruisende stad met heel wat westerse kenmerken. Wij bezoeken het Genocide Museum, het Cascade Museum en het Manuscript Museum.
Het Genocide Museum is een must-do. De volkerenmoord die eind 19e eeuw begon, kostte het leven aan meer dan een miljoen Armeniërs. Er zijn veel gelijkenissen met de Holocaust, onder andere de diaspora die volgde, maar de Armeense genocide was in vele aspecten zelfs nog gruwelijker. Dat deze genocide nog steeds ontkend wordt door Turkije dat hiervoor verantwoordelijk was, laat een open wonde bij het Armeense volk. Zelfs de Verenigde Staten hebben deze feiten nog maar heel recent formeel als genocide erkend. Kies bij een bezoek zeker voor een gids die het verhaal veel beter tot leven kan brengen dan de borden aan de muur. Hoe dan ook laat dit bezoek je allesbehalve koud.
Luchtiger is een bezoekje aan het Cascade Museum, Yerevans museum voor moderne kunst. Zoals wel vaker bij dit type museum is het gebouw op zich al een eyecatcher. De collectie is voor liefhebbers echt wel de moeite met onder andere werken van de Colombiaanse artiest Fernando Botero.
Het Manuscript Museum huisvest een groot scala aan de oudste boeken en manuscripten ter wereld, van heel klein tot reuzegroot en van erg eenvoudig tot rijkelijk geïllustreerd en beladen met goud. Ook hier is een gids aangeraden om die extra toets aan het verhaal toe te voegen.

Bijna alle Armeniërs zijn christelijk. Armenië was het eerste land met het christendom als staatsgodsdienst en het is duidelijk dat hun religie nog steeds heel belangrijk is. Overal verspreid over het land vind je kerken en kloosters. Probeer in Armenië zeker een door een koor opgeluisterde misviering bij te wonen. Dat kan bijvoorbeeld in Etchmiadzin, de religieuze hoofdstad, dichtbij Yerevan. De kathedraal hier, niet te vergelijken met onze Europese kathedralen, wordt vaak beschouwd als de oudste ter wereld. De originele kerk werd al gebouwd rond het jaar 300. Ook een bezoek aan de UNESCO-ruïnes van de kathedraal van Zvartnots is niet te missen. Bij helder weer wordt dit architecturaal pareltje vergezeld door de majestueuze Mount Ararat (niet te verwarren met Mount Aragats) op de achtergrond.

Aan de andere kant van Yerevan liggen niet ver van elkaar de heidense Garni tempel en het christelijke Geghard klooster. De Grieks-Romeinse Garni tempel was geweid aan een zonnegod. Toen in de vierde eeuw de grootschalige bekering tot het christendom plaatsvond, werden de meeste heidense gebouwen vernietigd. De Garni tempel werd echter door de zus van de koning in gebruik genomen als zomerpaleis. Hierdoor kunnen we deze nog steeds bewonderen, hoewel hij na een aardbeving gerestaureerd moest worden. Het Geghard klooster is een goed bewaard pareltje uit de middeleeuwen. De kerken en begraafplekken zijn grotendeels in de rotsen uitgehouwen en getuigen samen met de decoratieve elementen van een geraffineerde bouwstijl. Typisch zijn de ronde koepels bovenop de vierkante ruimtes, in die tijd een vernuftig staaltje architectuur. De koepels zorgen ook voor een magnifieke akoestiek waardoor de gezangen van de koren die er optreden loepzuiver weerklinken.

Dilijan National Park

Wie graag de groene kant (of in de herfst de bontgekleurde kant) van Armenië wil ontdekken, moet richting Dilijan National Park in het noordoosten van het land. Het landschap verandert spectaculair vanaf het moment dat je de tunnel aan Sevan Lake uitrijdt. Je belandt in een bergachtig landschap gekenmerkt door uitgestrekte loofbossen waar nog bruine beren te vinden zijn. In dit gebied ligt het Hagartsin klooster. Dit middeleeuws klooster straalt op deze hoogte en midden in de bossen een mysterieuze sfeer uit. Ga er zeker op zoek naar 'khachkars', de exclusief Armeense kruisen die zijn uitgekerfd in stenen tafels.

Op enkele kilometers rijden (of wandelen door de bossen) ligt het stadje Dilijan dat momenteel de snelst groeiende gemeenschap in Armenië is mede door de komst van de Centrale Bank. Het is ook populair omwille van de heilzame waterbronnen en de gezonde berglucht. Je vindt er Sharambeyan Street, een klein kasseistraatje met traditionele gebouwen. Het is een gerestaureerd stukje geschiedenis waar verschillende vakwerkhuisjes en workshops te bezoeken zijn. Je kunt er overnachten in het traditionele hotel dat deel uitmaakt van de Tufenkian-keten. De kamers en de hotelfaciliteiten liggen verspreid in de straat.

Op de terugweg kom je opnieuw langs Lake Sevan. Het meer is een trekpleister, maar is (uiterlijk niet meteen zichtbaar) eigenlijk in heel slechte conditie. Door ondoordachte irrigatie en bevissing in het verleden is het niveau van het meer dramatisch gezakt. Ondanks de inspanningen die intussen gedaan werden, is het meer helaas nog steeds bedreigd en vindt men voorlopig geen manier om het te redden.

Terug in Yerevan kan je op de Vernissage markt mooie souvenirs vinden. Ook een wandeling langs de Republic Square en doorheen het park met de dansende fonteinen is een goede manier om de vele indrukken te laten bezinken. Het zicht op Mount Ararat doet je nog even stilstaan bij de rijke, maar ook pijnlijke geschiedenis van dit kleine landje. Ooit was de berg de trots van Armenië – Ararat is nog steeds een populaire Armeense merknaam voor onder andere likeur – maar ligt nu binnen de landsgrenzen van Turkije. Ook dit blijft een pijnlijk litteken voor veel Armeniërs.

Ikzelf leerde de Armeniërs kennen als een gastvrij volk dat je graag meer vertelt over hun land en gewoontes bij een heerlijk verse maaltijd met lavash (de Armeense versie van het platbrood) en een lokaal glas wijn. Het diner bij het warme koppel in een datsja (Sovjethuisje aan de rand van de stad) zal ik alvast nooit vergeten. Inderdaad, ook over deze episode in de Armeense geschiedenis valt nog veel te vertellen. Maar dat is voor een volgende trip naar dit bijzondere land.

Interesse in een rondreis door Armenië? Ik help u graag verder!
Greet

Contacteer %s